Hau da ene ondasun guztia

Daitort. Ez dut liburua amaitu. Hasi baino ez. Baina aurrera atzera ibili dut. Ta, nola esan? Zirraragarria. Urduritasuna.

Daitort. Lotsa ere badut, une batez poza ere sentitu dudalako. Poza espetxean idatzitako liburu batean aipatua izanagatik?

Zer egingo diogu ba.

Nire alde esan behar dut: Dut, Laboa, Gantzarain, Anestesia, Kuraia, No time for love, Ama Say, Rosencof, Sarrionandia … hauen ondoan nork bere izena ikustea egoa puzten du. Elkarrekin aipatzeak argi-urteak murrizten ez baditu ere.

Bale. Autokonplazentzia. Aitortza eta lotsa. Berehala, baina, garuna eta odola bor-bor.

Próxima estación esperanza

Ormazabal Esperantza pilotalekutik eramandako gazteetako bat izan zen. Gure etorkizunak inoiz jasandako kolperik latzena, latzenetarikoa. 2007ko otsailean. Esajeratua? Bakoitzaren balore eskalaren arabera. Urte askotako garapena, bilakaera, eredu berri baten urratsak ziren. Eta gizartean ekintzaile politikoak izango ziren asko 6 urteko zulo batean sartu zituzten. Bakoitzak jakingo du ezintasuna eta amorrua noiz sentitu duen. Nik badakit.

Multi Viral

2007ko otsailean Ormazabalek aipatzen duen liburua, doktorego-tesia, aurkeztear nengoen. Patua edo kasualitate ergela. Batek daki. 2007ko otsailetik aurrera bakoitzari egokitu bidea ezin alderatu.

Preso egon denaren gogoa

Ordea, ez da Kasualitatea esaldi horrek liburuari hasiera ematea. Hori horrela da. Gogoa hara itzultzen zaigunoi badakigu. Egonaldia laburra izanagatik ere, hara bueltatzen da gogoa.

Ormazabalek aipatzen duen eta nik sinatzen dudan liburua horren isla da. Ormazabalek bere liburua idatzi izana horren isla da.

1993an Alvaro Reizabalek “En estas casas ya se sabe” idatzi zutenetik ez dira gutxi espetxealdiaren kontura bota ditugun irri karkailak. Urberuaga edo Orbegozoren komikiek ere barre eta negarra bultzatzen dute aldi berean. Sarriren kartzela aldikoek Urainen estolda aldrebesatuak, Agirretarren ibilaldiek, zaharrek eta berriek, Antzaren absurdoak…

Ormazabalek, ordea, absurdo horri musikatik, literaturatik, eta batez ere irrazionala dena arrazoitzeko beharretik heltzen dio.

Monstruaren hezurdura

Berak baino egonaldi laburra eta ezberdina izan arren. Edo izanagatik. Ez dakit zerk bultzatu duen Ormazabal horrelako liburu ederra idazten. Ederra eta (inplizitoki bada ere) Espetxea esaldi berean: oximoron.

Ez dakit etxekoen sostenguagatik, aitaren harrotasunagatik, agian berak ere Juancarri zor ziolako,… ez dakit. Ez dakit kaiola hartan bere burua ikustean kaiolak egitea zeini eta zergatik otu zitzaion berari ere otu zitzaion. Edo espetxeak denboran eta gizarteetan zehar unibertsalak ote ziren bere buruari galdetu zion. Ez dakit.

Baina gogoa hara itzultzen denez, eta han zer pairatu daiteken, eta egoera irrazional hori arrazional bihurtzeko beharrak nola bultzatzen zaituen…

Halere, Martutenen hartutako erabakia zerbaiterako balio du. Gazte batek liburu bat idazten laguntzeko balio izan du lehen espetxealdi hark. Zirkulu intelektualoidetik at izan du oihartzuna. Lagun bati bizi zuen bizi-pena ulertzen lagundu diola pentsatzen dut. Horrek poza ematen du. Egundokoa.

Alta kalean eta lidergoan behar zuen… Horrek mina ematen du. Itzela.

No más presos

Lasaitu naiz. Liburuarekin gozatzen segituko dut. Mila esker Markel.

David Zapirain