Urte
baten buruan Hormek sarri hitz egin dute. Urte bete pasa ondoren, egun
Hormek zer dioten, ez da hori galdera makala. Halere, galdetzeak berak
egun Hormek hitz egiten segitzen dutela ematen du aditzera.

Izan
ere, Hormek diote guk urte honetan zehar asko ikasi dugula. Orain dela
urtebete (pasatxo) gure baliabide eta ezagutzarekin lan bati ekiten
geniola uste genuen. Errealitateak, baina, bestela erakatsi digu. Hau
da, lana, agindutakoa eta zehaztu bezala bete dugu. Ez ordea orduan
genekienarekin, ekinaren poderioz ikasi dugunari esker baizik.

Horrela, Hormek esan ez ezik, erakatsi egin digute. Besteak beste:

– Besteon lana gehiago errespetatzen eta baloratzen

– Kultura komuna partekatzen dugun lagunekin lana egita pribilejio dela

– Saldias zuzen zela, eta… lagunekin bai!

– Kultura popularra kultura unibertsalaren zati bat dela eta horri esker identitea propioa eta komuna dugula

– Edertasuna sortzean datzala

– Akaso Sor/tzaileak gure Sor/ginak direla

– Artearekiko, artearen funtzio sozialarekiko interesa berpiztu zaigula

– Aurre iritzi sobera ditugula.

Era
berean, “ondoretza” lehengoz aipatu zigutela harrituta geratu baginen
ere, harro ikusten ari gara legatu zehatza utzi dugula: elkarren
ezagutza, denborari eusten dioten muralak, jabetza pribatuak ezabatu
duen murala, bidaiatzen hasiak diren “Gure Hormek”, buruan ditugun ideia
berriak, ezagutu dugun jende eskuzabala, Haatik Dantza Taldeak
taularatuko duen espektakulu berria… Esperimentua ondo atera da,
beraz.

Horiek
horrela, hormatu ez garela uste dugu. Zintzo jokatu dugula eta helburuak
bete ditugula. Kontraesanak zamalkatu ditugun edo ez, ez dakigu, baina
zizelkatu bai, zizelkatu behar izan ditugu. Alegia, elkarbizitza ekimen
artistikoetan bezain beste, proiektuak sortu dituen harremanetan bizi
izan dugu. Eta ederra izan da.

Urkelekin hasi eta Hannibal Smithekin amaitu: I love it when a plan comes together

David Zapirain