OHO ere ez genuen egin, EGB baizik. Iristear ziren fisika eta kimika ikasteko liburu berri zoragarriak, izen alemaniarra, tapa gogorrak, beltzak, irudiz eta ariketaz josita. “Cosmos” zaharra atzean utzita, frantseseko sonimagek ·écoutez et répetez- bi bobinadun grabazioa zuen; laster Sorian jaiotako irakasleak euskara irakasten hasiko zen, Jalgi Hadi lagun “ama nor da bi emakume dira”…

Eta hara! gogoan betiko iltzatua geratu zaigun liburua gomendatu nork eta zeinek!. Nola ote posible hamar urtetako haurrak ginen horiei politikoki gogor xaxatzen gintuenak horrelako irakurketa iradokitzea? Eta, sinestu, xaxatzeak ez du esan nahi pedagogia egiteak.

Historia liburua. Komikia zirudien. Ez zen testu liburua. Historia gordina kontatzen zuen, Mendebaldeko Zibilizazioaren Historia gore xamarra baita. Kapitala, lanaren antolaketa, mundu-ekonomia, ekoizpena… gure ingurune industriala hobetzo ulertzeko tresna bikaina; egunkarian irakurtzen eta irakurriko genuena ulertzeko gida ezin hobea.

Hamar urtez ezin dena ulertu, SESBi kritika Argel, Kuba, Txina aldarrikatu behar nola ote? Amilcar Cabralen atzetik Sankara eta Lumumba topatu genituen; baina Mandela beranduago agertu zen gure munduan. (Kasrils are beranduago).

Adinean aurrera joan ahala jabetu gara: sasoi hartan haur harengan mundua ikusteko finkatu moldea lagun izan zaio egundaino. Zer esanik ez, Historia ulertzeko edo Historian gure protagonistak identifkatzeko.

Annika Elmqvist, Gittan Jönsson, Annmari Langemar, Pål Rydberg. Laukote honek gerora Laboak Brechti ahotsa jarriz kantatuko zuena aurreratzen zigun. Eta lagunei liburuetan sinatzerakoan NG-ri lapurtu eta idatzitakoarekin bat egin zuen: Irakatsitako Historia Hiltzaileek idatzi zuten eta ikasi genuena sinetsi ere egin genuen.

Ogibidea ez ote genuen aukeratu César Viguerari esker (-http://www.viguera.com-)

David Zapirain